Γιάννενα : Δικαίωση για επτά συμβασιούχους των ΚΔΑΠ
Μια σημαντική απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Ιωαννίνων έρχεται να αναπτερώσει τις ελπίδες δεκάδων συμβασιούχων που εργάζονται σε Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιού (ΚΔΑΠ) της χώρας και τελούν υπό… ειδικό καθεστώς.
Πρόκειται για επτά συμβασιούχους που εργάζονται στα ΚΔΑΠ της Περιβλέπτου και της Αμφιθέας και οι οποίοι είχαν προσφύγει δικαστικά κατά του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Ιωαννιτών. Η δικαστική αυτή απόφαση είναι η πρώτη που αφορά τη «μονιμοποίηση» (αορίστου χρόνου) συμβασιούχων σε ΚΔΑΠ, εργαζόμενων που δουλεύουν με διαδοχικές συμβάσεις επί πολλά χρόνια.
Η κατηγορία αυτή των εργαζόμενων είναι αυτή που αποκλείστηκε από τη μονιμοποίηση μέσω του Π.Δ. 164/2004 καθώς κρίθηκε από το ΑΣΕΠ ότι δεν πληρούν τα κριτήρια του περίφημου Προεδρικού Διατάγματος Παυλόπουλου. Στην περίπτωση των επτά γιαννιωτών εργαζόμενων, υπήρχε αρνητική εισήγηση από τον πρώην δήμο Περάματος, στη διοικητική αρμοδιότητα του οποίου βρίσκονταν τότε. Με τον «Καλλικράτη», το 2011, οι εργαζόμενοι πέρασαν στη δικαιοδοσία του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Ιωαννιτών. Ο πρώην δήμος Περάματος είχε κρίνει αρχικά ότι οι επτά εργαζόμενοι δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ενημερώνοντας σχετικά το ΑΣΕΠ. Αν και αργότερα άλλαξε γνώμη, ήταν αργά, με τους συμβασιούχους να μην έχουν άλλον δρόμο εκτός από τον δικαστικό. Τελικά, τα δικαστήρια τούς δικαίωσαν. «Νιώθουμε πάνω απ’ όλα μια ηθική δικαίωση. Εργαζόμασταν από το 2000 χωρίς να ξέρουμε τι μέλει γενέσθαι» τονίζει στον «Η.Α.» ο ένας εκ των εργαζομένων Παναγιώτης Ντανίκας.
ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
Για την ιστορία της υπόθεσης, και οι επτά εργαζόμενοι κατέθεσαν αγωγή στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ιωαννίνων, τον Αύγουστο του 2011. Το δικαστήριο ήταν το μέρος τους. Ακολούθησε όμως, η έφεση εκ μέρους του Πνευματικού Κέντρου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες. Το Πνευματικό Κέντρο είχε υποστηρίξει τότε ότι πρέπει να ασκήσει έφεση για την υπόθεση, όχι μόνο επειδή το υποχρεώνει ο νόμος αλλά και για να μην υπάρξει πρόβλημα με τον προληπτικό έλεγχο της μισθοδοσίας από το Ελεγκτικό Συνέδριο στην περίπτωση δικαίωσης των εργαζομένων.
Μετά την απόφαση του Εφετείου Ιωαννίνων, οι επτά συμβασιούχοι περιμένουν πώς και πώς πότε θα υπογραφούν οι νέες τους συμβάσεις, αορίστου χρόνου αυτή τη φορά. Ήδη έχουν γίνει οι συζητήσεις με τη διοίκηση του Πνευματικού Κέντρου, σε καλό κλίμα. Σημειωτέον ότι το Πνευματικού Κέντρο μπορεί να προσφύγει στον Άρειο Πάγο, κάτι που εκτιμάται ότι δεν θα γίνει.
Την ίδια ώρα, ο κ. Ντανίκας δέχεται τηλεφωνήματα από συναδέλφους του από όλη την Ελλάδα για τη σημαντική αυτή δικαστική απόφαση, ενώ ο δικηγόρος που εκπροσώπησε τους επτά συμβασιούχους στο δικαστήριο, έκανε αναλυτική ενημέρωση στο σωματείο εργαζομένων σε ΚΔΑΠ στην Αθήνα.
Σύμφωνα με την απόφαση, η αρμοδιότητα του ΑΣΕΠ για τη διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων για τη μετατροπή των διαδοχικών συμβάσεων σε συμβάσεις αορίστου δεν αποκλείει το δικαίωμα των εργαζομένων να προσφύγουν στα πολιτικά δικαστήρια, προκειμένου να αναγνωριστεί ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις μετατροπής των συμβάσεών τους σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Στο σκεπτικό της απόφασης σημειώνεται ακόμη ότι οι επτά εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, καθώς οι ανάγκες αυτές ήταν μόνιμες και διαρκείς καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και όχι εποχιακές ή σε απρόβλεπτες περιπτώσεις. Επιπλέον, το Μονομελές Εφετείο Ιωαννίνων σημειώνει ότι οι συμβάσεις και των επτά εργαζόμενων ήταν ενεργές κατά την έναρξη του Π.Δ. 164/2004.
της Βαρβάρας Αγγέλη αναδημοσίευση από Ηπειρωτικό Αγώνα
Η κατηγορία αυτή των εργαζόμενων είναι αυτή που αποκλείστηκε από τη μονιμοποίηση μέσω του Π.Δ. 164/2004 καθώς κρίθηκε από το ΑΣΕΠ ότι δεν πληρούν τα κριτήρια του περίφημου Προεδρικού Διατάγματος Παυλόπουλου. Στην περίπτωση των επτά γιαννιωτών εργαζόμενων, υπήρχε αρνητική εισήγηση από τον πρώην δήμο Περάματος, στη διοικητική αρμοδιότητα του οποίου βρίσκονταν τότε. Με τον «Καλλικράτη», το 2011, οι εργαζόμενοι πέρασαν στη δικαιοδοσία του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Ιωαννιτών. Ο πρώην δήμος Περάματος είχε κρίνει αρχικά ότι οι επτά εργαζόμενοι δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ενημερώνοντας σχετικά το ΑΣΕΠ. Αν και αργότερα άλλαξε γνώμη, ήταν αργά, με τους συμβασιούχους να μην έχουν άλλον δρόμο εκτός από τον δικαστικό. Τελικά, τα δικαστήρια τούς δικαίωσαν. «Νιώθουμε πάνω απ’ όλα μια ηθική δικαίωση. Εργαζόμασταν από το 2000 χωρίς να ξέρουμε τι μέλει γενέσθαι» τονίζει στον «Η.Α.» ο ένας εκ των εργαζομένων Παναγιώτης Ντανίκας.
ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
Για την ιστορία της υπόθεσης, και οι επτά εργαζόμενοι κατέθεσαν αγωγή στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ιωαννίνων, τον Αύγουστο του 2011. Το δικαστήριο ήταν το μέρος τους. Ακολούθησε όμως, η έφεση εκ μέρους του Πνευματικού Κέντρου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες. Το Πνευματικό Κέντρο είχε υποστηρίξει τότε ότι πρέπει να ασκήσει έφεση για την υπόθεση, όχι μόνο επειδή το υποχρεώνει ο νόμος αλλά και για να μην υπάρξει πρόβλημα με τον προληπτικό έλεγχο της μισθοδοσίας από το Ελεγκτικό Συνέδριο στην περίπτωση δικαίωσης των εργαζομένων.
Μετά την απόφαση του Εφετείου Ιωαννίνων, οι επτά συμβασιούχοι περιμένουν πώς και πώς πότε θα υπογραφούν οι νέες τους συμβάσεις, αορίστου χρόνου αυτή τη φορά. Ήδη έχουν γίνει οι συζητήσεις με τη διοίκηση του Πνευματικού Κέντρου, σε καλό κλίμα. Σημειωτέον ότι το Πνευματικού Κέντρο μπορεί να προσφύγει στον Άρειο Πάγο, κάτι που εκτιμάται ότι δεν θα γίνει.
Την ίδια ώρα, ο κ. Ντανίκας δέχεται τηλεφωνήματα από συναδέλφους του από όλη την Ελλάδα για τη σημαντική αυτή δικαστική απόφαση, ενώ ο δικηγόρος που εκπροσώπησε τους επτά συμβασιούχους στο δικαστήριο, έκανε αναλυτική ενημέρωση στο σωματείο εργαζομένων σε ΚΔΑΠ στην Αθήνα.
Σύμφωνα με την απόφαση, η αρμοδιότητα του ΑΣΕΠ για τη διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων για τη μετατροπή των διαδοχικών συμβάσεων σε συμβάσεις αορίστου δεν αποκλείει το δικαίωμα των εργαζομένων να προσφύγουν στα πολιτικά δικαστήρια, προκειμένου να αναγνωριστεί ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις μετατροπής των συμβάσεών τους σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Στο σκεπτικό της απόφασης σημειώνεται ακόμη ότι οι επτά εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, καθώς οι ανάγκες αυτές ήταν μόνιμες και διαρκείς καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και όχι εποχιακές ή σε απρόβλεπτες περιπτώσεις. Επιπλέον, το Μονομελές Εφετείο Ιωαννίνων σημειώνει ότι οι συμβάσεις και των επτά εργαζόμενων ήταν ενεργές κατά την έναρξη του Π.Δ. 164/2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου