Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας

 Η 1η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Μέρα Ηλικιωμένων ή Παγκόσμια ημέρα Τρίτης Ηλικίας. Ο στόχος αυτής της ημέρας είναι να να αναγνωρισθεί η συμβολή των ηλικιωμένων στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη κάθε χώρας και ιδιαίτερα της δικής μας, μιας και έχει αποδειχθεί ότι στη σύγχρονη εποχή και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, οι ηλικιωμένοι παίζουν έναν ολοένα σημαντικότερο ρόλο, μέσω του εθελοντικού έργου τους, της μετάδοσης των εμπειριών και των γνώσεών τους, της βοήθειας που δίνουν στα παιδιά τους, αναλαμβάνοντας να φροντίζουν τα εγγόνια τους, αλλά και της αυξανόμενης συμμετοχής τους στην αγορά εργασίας.

Είναι σημαντικό όχι μόνο να αναγνωριστεί αυτή τους η προσφορά αλλά να ενταθεί η προσπάθεια, οι ηλικιωμένοι να διατηρούν ένα ικανοποιητικό επίπεδο υγείας και μια καλή ποιότητα ζωής.

 Ποιά προβλήματα αντιμετωπίζουν;

Δυστυχώς, σήμερα, τα άτομα της τρίτης ηλικίας, βιώνουν τη χειρότερη  εποχή τους, κυρίως από οικονομικής πλευράς: η  σύνταξή τους δεν τους καλύπτει τα μηνιαία έξοδά τους, δεν υπάρχουν  αρκετές δομές φιλοξενίας  για  μοναχικούς ηλικιωμένους, το  Πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» είναι σημαντικό, αλλά  δεν παρέχεται σε όλους τους δήμους, η κοινωνική ασφάλιση είναι ανύπαρκτη και κυρίως, η πλειοψηφία των ηλικιωμένων δεν έχουν σωστή ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη.

Από την μια μεριά, τα έντονα ψυχολογικά προβλήματα, που συνδέονται με την ματαίωση, την μοναξιά, την απομόνωση, τον αποκλεισμό, τις απώλειες που βιώνουν και εκδηλώνονται με έντονη κατάθλιψη, σηματοδοτούν αυτή την ηλικιακή ομάδα.

Και από την άλλη εμφανίζουν σημαντικά προβλήματα υγείας, όπως καρδιαγγειακά νοσήματα,  υπέρταση, διαβήτη,  νεοπλάσματα, αποφρακτική πνευμονοπάθεια, παθήσεις του μυοσκελετικού, όπως αρθρίτιδες και οστεοπόρωση,  νοητικές διαταραχές με κυριότερες την ανοϊκή συνδρομή,  έκπτωση της όρασης αλλά και της ακοής,  πτώσεις, χρόνια νεφρική νόσος, νοσήματα που στο σύνολό τους επηρεάζουν δυνητικά τη συνολική υγεία και ευεξία του ατόμου.

 

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Αρχικά θα πρέπει να δείξουμε στους  ηλικιωμένους, τους συνταξιούχους και γενικά τα άτομα της τρίτης ηλικίας  σεβασμό. Σεβασμό στην αξιοπρέπεια και στην προσωπικότητα τους. Αναμφισβήτητα δικαιούνται αξιοπρεπείς συντάξεις και σωστή ιατροφαρμακευτική  και νοσοκομειακή περίθαλψη κάτι όμως που μόνο το Κράτος μπορεί να παρέχει. Είναι αυτονόητο, για τον κάθε άνθρωπο, να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια και όπως ονειρεύτηκε την δύση της ζωής του.

Ο καθένας μας όμως μπορεί να συμβάλει σε αυτό. Να δώσουμε τον ρόλο και την θέση που τους αξίζει, να υπολογίζουμε την συμβολή τους στην ανατροφή των παιδιών μας, να περνάμε χρόνο μαζί τους και να ζητάμε να μας διηγηθούν ιστορίες από την δική τους καθημερινότητα. Να μεταφέρουμε αυτή την εμπειρία στους νεότερους. Να δείξουμε ενδιαφέρον στην δική τους καθημερινότητα και να ζητήσουμε την γνώμη τους για ότι μας απασχολεί. Κυρίως, να προσέχουμε την υγεία τους, κάνοντας τους απαραίτητους ελέγχους και εξετάσεις, αλλά και να βεβαιωνόμαστε ότι ακολουθούν πιστά την φαρμακευτική τους αγωγή.

Το σημαντικότερο όμως είναι να τους αφιερώνουμε χρόνο. Ένα τηλεφώνημα, ένα γεύμα, μια βόλτα για ένα καφεδάκι είναι αυτό που χρειάζονται περισσότερο. Να ξέρουν ότι είναι μέρος της ζωής μας και ότι από την θέση τους μπορούν να συμβάλουν. Βεβαιωθείτε πως δεν είναι αποκομμένοι από τους άλλους και παροτρύνετέ τους να κάνουν παρέα, να βγουν από το σπίτι, να περπατήσουν στον ήλιο. Κάθε μέρα που κλείνονται μέσα, βάζουν ένα λίθο στον αποκλεισμό και στην απομόνωση και στην κατάθλιψη.

Η Παγκόσμια αυτή ημέρα, αποτελεί για όλους μας μια υπενθύμιση για το χρέος που έχουμε απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που έζησαν τόσο δύσκολα παιδικά χρόνια μέσα στην στέρηση και την φτώχεια, για να μπορούμε εμείς σήμερα να θεωρούμε τόσα πράγματα δεδομένα. Ας τους αφιερώσουμε λοιπόν λίγο από το χρόνο μας, για να μπορούν  χωρίς άγχος να γιορτάζουν αυτήν την και ας προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε να δουν με ελπίδα την επόμενη μέρα και να μην νοιώθουν ότι είναι βάρος στα παιδιά τους. Μην ξεχνάτε ότι πολύ σύντομα θα είμαστε και εμείς σε αυτή την θέση και αναρωτηθείτε πώς θα θέλατε εσείς να σας συμπεριφέρονται και να σας αντιμετωπίζουν. Σοφή η παροιμία του λαού «Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα ’ρθεις».

Δρ. Αναστασία Κοτσοπούλου
Ψυχολόγος CPsychol AFBPsS