Αφιέρωμα Πρωτομαγιά Όταν η επανάσταση οραματίζεται την άνοιξη της ζωής
Από τις κρεμάλες για τους πρωτεργάτες των εργατικών κινητοποιήσεων στο Σικάγο του 1886 έως την Ελλάδα του σήμερα, με ενδιάμεσο σταθμό την Πρωτομαγιά του ’44 και την εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή, το ημερολόγιο της παγκόσμιας ιστορίας έχει σημαδευτεί ξανά και ξανά, τέτοια ημέρα, από γεγονότα που οι πρωταγωνιστές τους, στην καρδιά της άνοιξης, οραματίστηκαν την άνοιξη της ζωής, και αγωνίστηκαν γι” αυτή.
Σικάγο 1886, Θεσσαλονίκη 1936, Εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή το ’44.
Κι από κοντά, ο Μάης του ’68, σε μια άλλη σελίδα της ίδιας, ωστόσο, ιστορίας.
Μια εποχή που η φύση είναι στην καλή και τη χρυσή της ώρα, με τον χορό του Έρωτα και της Ζωής να αγγίζει το «φουέγκο» του. Μια εποχή που έχει σημαδευτεί από εξεγέρσεις-ορόσημα κι από ηρωικές πράξεις.
Είναι άραγε τυχαία η σύντηξη άνοιξης κι εξέγερσης που σηματοδοτεί ο Μάης;
Άραγε για τι άλλο γίνεται ο αγώνας, παρά για τη ζωή;
Και τι είναι η ζωή χωρίς το δικαίωμα στην ευτυχία – πόσο πρέπει να το φωνάξει κανείς αυτό, σε μια εποχή μαζικής κατάθλιψης;
Και πώς θα είναι ο άνθρωπος ευτυχισμένος χωρίς Δικαιοσύνη, χωρίς Ελευθερία, χωρίς Έρωτα, χωρίς ανιδιοτελείς ανθρώπινες σχέσεις;
Και πώς ν” ανθίσουν όλα αυτά όταν διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, σε συνθήκες στυγνής εκμετάλλευσης και, τελικά, ανελευθερίας;
Και κάπου εκεί, η άνοιξη συν-τήκεται με την επανάσταση και τον αγώνα.
Όπως έγραφε και ο αγωνιστής -με χρόνια φυλακή και εξορία στην πλάτη του- και συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος: «Και γιατί άλλο, αλήθεια, θα την κάνετε την επανάσταση, ρε, αν όχι για να ξαναδώσετε στη ζωή τα δικαιώματά της, να την κάνετε χαρά, παιχνίδι, φαντασία, έρωτα; Πώς τη βλέπετε δηλαδή τη μελλοντική ευτυχία του ανθρώπου, με περισσότερα “αγαθά”»;
Αυτά, λοιπόν, διεκδικούσαν όλες οι Πρωτομαγιές όλου του κόσμου.
Γι” αυτό η Πρωτομαγιά θα είναι πάντα Άνοιξη. Και πάντα Ανυπάκουη.
της Δέσποινας Παπαγεωργίου (Απόσπασμα)
πηγή:crash
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου