Mα πού είναι οι κοινωνικές υπηρεσίες;

Του Φανούρη Οικονομάκη

Δεν ξέρω ποια άποψη έχετε για τις κοινωνικές υπηρεσίες. Αυτό που ξέρω είναι ότι εκεί εργάζονται άνθρωποι, που αυτούς γνωρίζουν όσοι ζητούν βοήθεια και που είναι κυρίως κοινωνικοί λειτουργοί ( αυτοί δέχονται τον κύριο όγκο προβλημάτων)  αλλά και άλλες ειδικότητες που χωρίς τη παρουσία τους δεν θα λειτουργούσαν. Αυτό που επίσης ξέρω είναι ότι, όλοι οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες αυτές, είναι άνθρωποι, που σκέπτονται, αισθάνονται, λυπούνται κάνουν ότι ένας άνθρωπος  παρότι η δουλειά τους θέλει να μην ταυτίζονται συναισθηματικά με τον άνθρωπο που βοηθούν.

Ως άνθρωποι δεν είναι μεγάλοι ούτε καν μικροί θεοί και πολύ περισσότερο δεν μπορούν να διορθώσουν ό,τι κακό και ό,τι πρόβλημα δημιουργούν οι πολιτικοί και η πολιτική. Αυτά μόνο από πολιτικούς και πολιτική διορθώνονται.

Επίσης, ό,τι κάνουν δεν μπορούν να το βγάζουν στη δημοσιότητα κάθε φορά, υπάρχει ένα απόρρητο και μια αξιοπρέπεια αυτών που ζητάνε βοήθεια την οποία πρέπει να διαφυλάξουν.

Είναι άνθρωποι και δεν μπορούν παρά να επηρεάζονται από αυτά που βλέπουν και ακούν.

Είναι και αυτοί ευαίσθητοι και αγαπούν τον  άνθρωπο και μάλιστα από επιλογή ζωής και όχι από χόμπι, τουλάχιστον όσο και οι “φιλάνθρωποι” και κυρίως αυτοί που μεν.... κάθε νάιλον τσάντα που με φωτογραφίες δίδουν πιστοποιούν την εξαθλίωση των ανθρώπων που υποκριτικά θέλουν να βοηθήσουν.

Σε αυτά το χρόνια της κρίσης σε αυτούς καταφεύγουν όλοι, αλλά κανείς δε διερωτήθηκε τι προσπάθεια κάνουν, που βρίσκουν λύσεις αν υπάρχουν, για παιδιά που πρέπει να απομακρυνθούν από την οικογένεια τους γιατί είναι ακατάλληλο μέχρι επικίνδυνο το περιβάλλον που ζουν, τι κάνουν με τον ψυχοπαθή, τον μόλις αποφυλακισθέντα για φόνους που τους απειλεί με την ίδια τους τη ζωή αν δεν του λύσουν το πρόβλημά του όπως αυτός θέλει.

Τι μπορούν να κάνουν με την άνεργη μητέρα δυο- τριών παιδιών που δεν μπορεί να βρει φαγητό για τα παιδιά της, που τους κάνουν και έξωση από το σπίτι γιατί αδυνατεί να πληρώσει το ενοίκιο και που φυσικά ρεύμα δεν υπάρχει γιατί έχει μείνει απλήρωτος ο λογαριασμός προ πολλού.

Τι μπορούν να κάνουν  για άνεργο νέο που δεν έχει δουλειά, τον ξένο αλλά και τον ντόπιο που δεν έχουν πού να μείνουν και πεθαίνουν το καταχείμωνο στα παγκάκια.

Τι μπορούν να κάνουν με τον άρρωστο που δεν έχει να αγοράσει τα φάρμακά του, δεν έχει περίθαλψη να κάνει εγχείρηση γιατί αλλιώς θα πεθάνει.

Τι μπορούν να κάνουν με όλους αυτούς που πιστεύουν “ό,τι υπηρεσία είσαι”, ό,τι πρόβλημα και να έχουν πρέπει να το λύσεις (σωστά και εμείς συμφωνούμε) και που να καταλάβει για πολιτικές και ότι άλλοι κάνουν κουμάντο.

Φαντάζεστε ένας άνθρωπο να δέχεται δεκάδες τέτοιων περιπτώσεων κάθε μέρα; Εσείς ακούτε μια και αγανακτείτε.

Λέτε να έχουν λύσεις και βαριούνται να ασχοληθούν ή είναι απάνθρωποι και δεν τους ενδιαφέρει. Οι λύσεις που έχουν στα χέρια τους είναι ελάχιστες και εφήμερες για να αντιμετωπίζουν προβλήματα που εμφανίζονται σαν τα κεφάλια της Λερναίας  Ύδρας.

Ψάχνουν και ψάχνουν με αγωνία για κάθε περίπτωση, ζητιανεύουν για λογαριασμό των ανθρώπων που έχουν το πρόβλημα χωρίς να υπολογίζουν απειλές και ψυχική οδύνη.

Να ξέρετε όμως ότι κάνουν παραπάνω από ό,τι μπορούν

Όλοι μας όμως ξέρουμε ένα πράγμα: ποιόν να λοιδορήσουμε και ποιόν να λιντσάρουμε. Και έτσι και την καλή μας πράξη κάνουμε και επαναστάτες είμαστε και αγανακτισμένοι που οι υπηρεσίες δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, και το κυριότερο τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας στρουθοκαμηλίζοντας.

Νομίζουμε ότι χτυπάμε το γάιδαρο χτυπάμε όμως το σαμάρι.