Δείχνει σαν να μην αγαπάτε τον εαυτό σας?-

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολλές θεωρητικές γνώσεις γύρω από την φροντίδα του εαυτού τους, τοποθετούνται εύκολα πάνω στην παραπάνω ερώτηση αλλά…
Αυτό το περίφημο «αλλά» , καταλήγει να ακυρώνει όλες τις ωραίες περί του θέματος ιδέες. Συχνά αρκετά άτομα κάνουν ακριβώς το αντίθετο για τον εαυτό τους, ενώ φροντίζουν πλουσιοπάροχα αγαπημένα πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. Δεν κρατούν δηλαδή καθόλου ενέργεια, χρόνο και χώρο για τους ίδιους, δεν έχουν δικά τους ενδιαφέροντα ούτε κίνητρα για μια όμορφη προσωπική ζωή.
Κοινωνικά σχόλια, όπως το «φροντίζει τον εαυτό του» συνοδεύονται συνήθως με απορριπτικά και περιφρονητικά επίθετα, επειδή η φροντίδα του εαυτού ταυτίζεται με τον εγωκεντρισμό.
Αρκετοί άνθρωποι και περισσότερο οι γυναίκες, αντιμετωπίζουν αυτή την αρνητική επισήμανση με ανάμεικτα συναισθήματα, αποτέλεσμα της σύγχισης που επικρατεί γύρω από την αγάπη του εαυτού. Η αλήθεια είναι ότι η αγάπη, η φροντίδα, η αυτοθυσία προς τους άλλους επιβραβεύεται κοινωνικά, αποτελεί κατ΄εξοχήν μέρος της κοριτσίστικης ανατροφής που επιβάλλει το κορίτσι να μαθαίνει καλά τον ρόλο του ως μάνα και σύζυγος.Υπάρχει λοιπόν μια αμφιθυμία μεταξύ της φροντίδας του εαυτού και της φροντίδας των άλλων, η αυτοθυσία και η υποχώρηση θεωρείται απαραίτητο συστατικό μιας σχέσης, σημάδι αγάπης που ο άλλος θα εκτιμήσει. Ομως μήπως η θυσία της ατομικής φροντίδας είναι ένα σημάδι φόβου απόρριψης και μια προσπάθεια κυριαρχίας μέσω μιας ολοκληρωτικής ταύτισης με ένα άλλο πρόσωπο; Μήπως εκεί βρίσκεται ο εγωισμός και όχι στην φροντίδα του εαυτού;
Ο φόβος για το τίμημα να είσαι ο εαυτός σου
Αν στην κοινωνία μας επικρατεί η αντίληψη ότι «η αγάπη θέλει θυσίες» , «πρέπει να υποχωρείς» « έχει περισσότερη ανάγκη αγάπης από μένα», καταλαβαίνουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος φροντιστής του εαυτού του, εφόσον έχει αναλάβει εξολοκλήρου την ψυχική και πνευματική ευημερία των άλλων και εστιάζεται στις ανάγκες τους. Ετσι δυσκολεύεται να ξεφύγει από μια σκλαβωμένη συμπεριφορά ενώ αγανακτεί βουβά.
Χρειάζεται να γνωρίζουμε ότι:
ουσιαστικά δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ της αγάπης του εαυτού και του άλλου.
η αγάπη του εαυτού είναι κυρίαρχη προϋπόθεση της ικανότητας να αγαπάμε τους άλλους.
η κατάργηση των ορίων σηματοδοτεί και την αποδιοργάνωση της ψυχικής τάξης.
χρειάζεται να τηρείται το μέτρο και η ισορροπία της προσφοράς προς τους άλλους, στο πάρε δώσε της φροντίδας, ποσοτικά και ποιοτικά.
ο εαυτός μας απαιτεί τον ίδιο με τους άλλους σεβασμό, το ίδιο ενδιαφέρον, για να γνωρίσουμε την μοναδικότητά μας και την μοναδικότητα του άλλου. Κάθε εναντίωση σ΄αυτό μας υπενθυμίζεται με διάφορους τρόπους,π.χ ψυχοσωματικές ασθένειες, θλίψη, επιθετικότητα, ξεσπάσματα, ανησυχία κλπ.
χρειάζεται, επίσης, να αναγνωρίσουμε το « κρίσιμο σημείο»-διαφορετικό για κάθε άνθρωπο- που η ζυγαριά θα γύρει σε βάρος της ψυχικής μας αντοχής και ισορροπίας, το σημείο εκείνο που ο εαυτός δέχεται ρωγμές στον πυρήνα της ύπαρξής του.

 Μαρία Λασσιθιωτάκη | Αδειούχος Ψυχολόγος

ΠΗΓΗ: Ψυχολογικός φάρος