ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ

Ο κόσμος σώθηκε… χάθηκε όμως ο άνθρωπος!

Δεν ήρθε τελικά η συντέλεια του κόσμου που κάποιοι περίμεναν. Ή μήπως ήρθε; Απλά εμείς δεν το χουμε καταλάβει; Δεν γνωρίζω τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο συντέλεια το τέλος του κόσμου ή το τέλος του ανθρώπου;

Ποια είναι η σημερινή κατάσταση της κοινωνίας μας; Είναι όλα ρόδινα; Προγράμματα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού έχουν ήδη ξεκινήσει εδώ και καιρό και αναμένεται να κατακλύσουν την εκάστοτε κοινωνία. Η βοήθεια για τα ευπαθή κοινωνικά στρώματα θα γίνεται εντονότερη καθώς ο αριθμός των ατόμων που ανήκει σε αυτά θα μεγαλώνει. Και επειδή όταν μια κοινωνία δημιουργεί πληγές πρέπει και να τις κλείνει θα χρησιμοποιεί τέτοιου τύπου προγράμματα.
Κάποιος κοινωνικός επιστήμονας και καταρτισμένος παρατηρητής του κοινωνικού γίγνεσθαι θα αναρωτιόταν: γιατί πάντα η κοινωνία πρέπει να συντηρεί τα κοινωνικά προβλήματα; Γιατί πρέπει να τα ονομάζει έτσι; Και να τα χρηματοδοτεί; για παράδειγμα γιατί να δίνει επιδόματα ανεργίας και να μη βρίσκει απασχόληση στους ανέργους, έστω και υποαπασχόληση; Γιατί να επιδοτεί όλα τα άτομα ΑΜΕΑ ακόμα και εκείνα που μπορούν να εργαστούν; ίσως ήταν καλύτερα να βρει μια δουλειά και γι αυτά τα άτομα, δεδομένου ότι η εργασία έχει και ψυχοθεραπευτική σημασία. Καλό είναι να οριοθετούμε τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και να τις βοηθάμε όχι όμως να  συντηρούμε την ύπαρξή τους στο χρόνο. Σκοπός της σωστής κοινωνικής πολιτικής είναι να αποτελεί το δεκανίκι ατόμων που την έχουν ανάγκη, αλλά και να προσπαθεί να μετατρέψει τις ευπαθείς ομάδες σε υγιείς ομάδες πληθυσμού.
Σκέφτηκε κανείς ότι ο διαχωρισμός των ατόμων μιας κοινωνίας αναπαράγει στο χρόνο τις κοινωνικές αντιθέσεις; Οι ευπαθείς ομάδες θα πρέπει να θεωρείται ότι νοσηλεύονται μέχρι να αποθεραπευτούν. Στόχος πρέπει να είναι η θεραπείας τους και όχι στόχος να είναι η ύπαρξη τους και η εμπλοκή τους σε μια αέναη κατάσταση. Η συνεχής αποδυνάμωση των ατόμων και η αδιάλειπτη εξάρτηση τους πολλές φορές για όλη τους τη ζωή από επιδόματα και παροχές φαντάζει σαν μια γυναίκα χωρίς πόρους που τη συντηρεί ο σύζυγός της. Η οικονομική εξάρτηση είναι μια από τις χειρότερες μορφές εξάρτησης. Δηλαδή ακόμη και αν η γυναίκα αυτή κακοποιείται με οποιαδήποτε μορφή δεν μπορεί να αντιδράσει, λόγω της οικονομικής εξάρτησης. Σκοπός δεν είναι λοιπόν να δημιουργούμε οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή μήπως είναι;
Πότε μπορείς να χαλιναγωγήσεις ένα πλήθος; Φυσικά όταν είναι οικονομικά εξαρτημένο και ομογενοποιημένο. Η οικονομική υποδούλωση, ο πλήρης έλεγχος των ατόμων εφόσον όλα τα προσωπικά στοιχεία ελέγχονται και η ρομποτοποίηση του ανθρώπου που οδηγούν; Μη μου πείτε ότι δεν οδηγούν στη συντέλεια του κόσμου. Θα έρθει καιρός που δε θα έχουμε το κινητό στο χέρι μας, αλλά ένα chips ενσωματωμένο στο χέρι μας και όλα αυτά υποτίθεται για το καλό μας θα συμβούν, για να μας εξυπηρετεί η νέα τεχνολογία.
Θα είμαστε ρομπότ, μηχανές το κοντρόλ όμως θα το χειρίζονται άλλοι, άλλοι θα μας προγραμματίζουν για να εκτελούμε τις εντολές τους. Δεν πρόκειται για αποκυήματα μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, πρόκειται για μια κατάσταση που ήδη έχει αρχίσει να διαμορφώνεται. Ποιος θα φανταζόταν κάποτε αυτά που ζούμε σήμερα; Κανείς. Ποιος θα φανταζόταν ότι μέσω ιντερνέτ ( skype) θα μπορούσες να μιλάς και να βλέπεις αγαπημένα πρόσωπα από την άλλη άκρη της γης; Ότι με μια κάρτα θα πληρώνεις; Ότι με το πάτημα ενός κουμπιού θα κάνεις εργασίες που πριν απαιτούσαν κόπο και χρόνο;
Ως εδώ καλά. Τώρα όμως θα χρειαστεί να γίνουμε οι ίδιοι μηχανές. Το τίμημα της προόδου της τεχνολογίας θα είναι το τέλος της ανθρώπινης υπόστασης. Ποιος θα φανταζόταν κάποτε ότι χιλιάδες άνθρωποι θα ξόδευαν ώρες από τη ζωή τους μπροστά σε μια οθόνη και μέσα από αυτή θα εργάζονταν, θα έκαναν καινούριους φίλους, θα μιλούσαν με τους παλιούς τους φίλους, θα διεκπεραίωναν υποθέσεις προς υπηρεσίες , θα έκαναν αγορές. Ποιος θα το έλεγε ότι η ζωή τους όλη και η κοινωνική τους δραστηριότητα θα κρύβονταν σε ένα μικρό μαγικό κουτί το κομπιούτερ ή το λάπτοπ;
Όταν φτάσουμε στο σημείο  να γίνουμε οι ίδιοι μηχανές, έρμαια του προγραμματισμού που μας έχουν εισάγει ποιος εγγυάται ότι θα υπάρχει κόσμος; Άνθρωπος είναι ένα όν το οποίο έχει βούληση, βαθύ στοχασμό, συναισθήματα και μια μορφή ελευθερίας για να μπορεί στα όρια αυτής να εξελιχθεί προς το καλύτερο. Μηχανή είναι ένα σύστημα το οποίο ελέγχεται για να μας αποδώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Προγραμματίσου  λοιπόν άνθρωπε στο όνομα της υποτιθέμενης εξέλιξης, της παγκοσμιοποίησης, της κρίσης που δεν αφορά όλους, που στερείσαι εσύ για να ζουν πλουσιοπάροχα άλλοι! Προγραμματίσου για να γίνεις εύχρηστο εργαλείο που θα διευκολύνεις! Προγραμματίσου στην ταινία που θα έχει τέλος την καταστροφή σου. Ο κόσμος μας σώθηκε… αλλά η ανθρώπινη υπόσταση χάθηκε.

Πηγή:
Χαρμπέα Ιωάννα( κοινωνιολόγος/εγκληματολόγος απόφοιτη Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργαζόμενη σε βοήθεια στο σπίτι στα Μεγάλα Καλύβια  στο δήμο Τρικκαίων).